Czym się różnią karty zbliżeniowe od magnetycznych?

Karty plastikowe to współcześnie jeden z najpowszechniejszych nośników danych. Ich popularność wynika przede wszystkim z faktu, że są poręczne, wygodne w użytkowaniu i zapewniają bezpieczeństwo przeprowadzanych za ich pomocą transakcji. Karty plastikowe wykorzystywane są przede wszystkim w funkcji kart płatniczych, a także lojalnościowych, identyfikacyjnych czy kontroli dostępu. Biorąc pod uwagę kryterium konstrukcji to najbardziej rozpowszechnione są karty magnetyczne oraz karty zbliżeniowe. Sprawdźmy, czym się od siebie różnią zastosowane w nich technologie?

Pasek magnetyczny nośnikiem danych

Karty magnetyczne zostały wprowadzone do użytku na początku lat 70. i od tamtego czasu są jednym z najchętniej wykorzystywanych nośników pamięci nie tylko w branży usługowej, ale także w przemyśle. To jeden z najtańszych dostępnych sposobów zapisania informacji. Nośnikiem danych w karcie magnetycznej jest pasek magnetyczny. Charakteryzuje się on możliwością wielokrotnego zapisu. Karta z paskiem magnetycznym posiada 3 ścieżki zapisu, na których zakodować można dane cyfrowe i cyfrowo-literowe. Odczyt danych następuje w wyniku przeciągnięcia karty przez czytnik. Na pasku magnetycznym zapisany jest także sposób akceptacji transakcji, czyli potwierdzanie kodem PIN lub podpisem.

Stosuje się dwa rodzaje pasków magnetycznych: o niskim współczynniku koercji LoCo oraz o wysokim współczynniku koercji HiCo. Czytniki kart magnetycznych wykorzystuje radiową technologię przesyłu danych RFID i reaguje na zmianę pola magnetycznego. Karty magnetyczne produkowane są z wysokowytrzymałego tworzywa sztucznego, a większość z nich ma wymiary 86×54 milimetry. Mogą dodatkowo posiadać hologram zabezpieczający.

Bezprzewodowe karty zbliżeniowe

Karty zbliżeniowe pojawiły się w Polsce w 2008 roku i od tego czasu cieszą się niesłabnącą popularnością. W przeciwieństwie do kart magnetycznych nie trzeba ich przeciągać przez czytnik, aby zadziałały. Odczyt danych odbywa się bezprzewodowo. Dokonując zakupów kartą zbliżeniową nie trzeba wpisywać kodu PIN. Technologia bezstykowa pozwoliła znacząco zwiększyć szybkość zawieranych transakcji. Karty zbliżeniowe wykorzystują zjawisko indukcji elektromagnetycznej. Posiadają wbudowaną pamięć, antenę i niewielki mikroprocesor. Element elektroniczny w czytniku pobudza cewkę, umieszczoną w karcie. Nadajnik w czytniku wytwarza wokół anteny karty zmienne pole elektromagnetyczne. Kondensator w karcie zaczyna zbierać energię pola i gdy zgromadzi odpowiednią ilość mocy, wysyła do czytnika sygnał. Sygnał zawiera dane o numerze karty i dacie jej ważności oraz dynamiczny kod autoryzacyjny. Czytnik interpretuje i dekoduje sygnał.

Karty zbliżeniowe mogą służyć tylko do odczytu lub do odczytu i zapisu jednocześnie. Wykorzystują technologię NFC (zasięg do 20 cm) lub RFID (zasięg do 60 cm). Na rynku dostępne są także karty dalekiego zasięgu, wykorzystywane w branży logistycznej do identyfikacji przedmiotów czy znakowania towarów. Technologia zbliżeniowa coraz częściej wykorzystywana jest w kartach płatniczych. To jednak nie jedyne jej zastosowanie. Karty zbliżeniowe są powszechnie używane jako elektroniczne legitymacje, karty biblioteczne, karty komunikacji miejskiej, identyfikatory, przepustki, elektroniczne portmonetki, karty parkingowe, karty lojalnościowe czy karnety.

Do góry