Karty chipowe. Klasyfikacja i przeznaczenie

Karty chipowe to stykowe karty plastikowe z wbudowanym układem elektronicznym. Chip czyli scalony układ elektroniczny jest w tym przypadku nośnikiem danych i zastępuje tradycyjne kody kreskowe czy paski magnetyczne. Zapewnia znacznie większy poziom bezpieczeństwa użytkowania, jest szybki w obsłudze i multifunkcjonalny. Karty chipowe wyróżniają się trwałością zapisu danych nawet do 10 lat, odpornością na ładunki statyczne i możliwością wykonania minimum 100.000 cykli zapisu i kasowania. Karty chipowe po raz pierwszy pojawiły się w Polsce w 1999 roku.

Jakie jest zastosowanie kart chipowych?

Karty chipowe charakteryzują się wyjątkowym uniwersalizmem zastosowania. Współcześnie z powodzeniem zastępują tradycyjne karty magnetyczne, ponieważ wyróżniają się znacznie większym funkcjonalizmem i bezpieczeństwem użytkowania. Karty chipowe chronią zawarte na nich dane i kontrolują ich wykorzystywanie, a także zabezpieczają procesy logowania użytkowników. Muszą być zgodne z normą ISO/IEC 7810. Grubość karty chipowej zawiera się najczęściej w granicach 0.76-0.84 mm, a jej wymiary to około 85×54 mm. Sam chip musi zostać umieszczony w odległości 18.5 mm od górnej krawędzi oraz 9 lub 9.5 mm od lewej krawędzi. Jego wymiary to 12×9.7 mm lub 11x8mm. Karty z chipem wyposażone są w kod zabezpieczający pamięć przed modyfikacją, co jest dodatkowym systemem ochrony.

Większość współcześnie zawieranych transakcji bezgotówkowych odbywa się przy pomocy kart chipowych. Karty chipowe najczęściej wykorzystywane są jako karty płatnicze oraz przedpłacone karty pre-paid. Można je zaadaptować na karty kontroli dostępu oraz karty lojalnościowe i członkowskie. Powszechnie wykorzystywane elektroniczne bilety, karty parkingowe czy legitymacje ubezpieczenia zdrowotnego również produkowane są w formie kart chipowych. Karty chipowe to także karty SIM do telefonów komórkowych, identyfikatory elektroniczne oraz karty do odbioru płatnej telewizji cyfrowej. Za ich pomocą można logować się do komputerów czy dokonywać mikropłatności. Na kartach chipowych może zostać umieszczony podpis elektroniczny.

Jakie są rodzaje kart chipowych?

Karty chipowe to elektroniczne karty stykowe. Układ elektroniczny na kartach stykowych składa się z zespołu metalicznych styków, pokrytych złotem. Eksploatacja kart stykowych wymaga ich zetknięcia z czytnikiem danych, najczęściej w formie włożenia do adaptera lub przeciągnięcia przez niego. Warto w tym miejscu jednak zaznaczyć, że każda stykowa karta chipowa może zostać wyposażona w dowolny procesor bezstykowy, np. mifare lub zbliżeniowy. Karty chipowe z modułem bezstykowym są znacznie bardziej wygodne w obsłudze. De facto, karty chipowe dostępne są na rynku w wariancie stykowym lub stykowym z modułem zbliżeniowym. Elektroniczne karty chipowe mogą być dualne (jeden chip obsługujący zarówno interfejs stykowy jak i bezstykowy) lub hybrydowe z co najmniej dwoma chipami o niezależnych układach interfejs-procesor.

Wyróżniamy dwa podstawowe rodzaje kart chipowych – karty pamięciowe oraz karty mikroprocesorowe. Chipowe karty pamięciowe to elektroniczne bazy danych o pojemności od kilkudziesięciu bajtów do 1 kB. Wyposażone są w pamięć stałą niemodyfikowalną EPROM czyli tylko do odczytu lub modyfikowalną EEPROM. Karty pamięciowe nie mają ustandaryzowanego sposobu komunikacji (odczytu i zapisu danych), służą tylko do przechowywania danych i nie każda z nich posiada ochronę pamięci. Przykładowe karty pamięciowe to karta telefoniczna i karta zdrowia. Najpopularniejsze karty pamięciowe wyposażone są w chipy SLE 5542 (4442) lub SLE 5528 (4428).

Natomiast karty mikroprocesorowe posiadają minimum jeden procesor i pamięć od 1 kB do 16 kB. Wyposażone są we własny system operacyjny, a ich napięcie zasilające wynosi od 2.7V do 5.5V. Karty mikroprocesorowe wykorzystywane są najczęściej w postaci kart GSM, kart bankowych, kart pacjenta, kart kontroli dostępu, elektronicznych portmonetek oraz modułów zabezpieczeń dla telefonii. Karty mikroprocesorowe posiadają pamięć stałą ROM (Read Only Memory), w której jest zapisany system operacyjny. Ich zwyczajowa nazwa to karty na PIN, ponieważ do odczytu ich danych niezbędne jest wprowadzenie czterocyfrowego kodu. Karty mikroprocesorowe programowane są w języku Java. Karta mikroprocesorowa inaczej nazywana jest kartą inteligentną lub smart card.

Do góry